“Bütün cihan işitsin ki efendiler, artık İzmir hiçbir kirli ayağın üzerine basamayacağı kutsal bir topraktır.”
Sadece bir ilçesinde(Aliağa’da); 2900 tane sanayi kuruluşunun olduğu bir yere ayak basmak isterler mi?
Hiç zannetmiyorum.
Artık bankalar var.
Kendi ülkelerinde kuramadıkları demir-çelik, taş-maden ocakları, gemi söküm, termik santral, hurda gibi kurumların hepsini İzmir/Aliağa’da kurdular.
Niye ayak basmak istesinler ki?
Kanser olmak için mi?
Solunum yolları hastalıklarından birine sahip olmak için mi?
Hesap numaraları belli, parası onlara-pisliği bize…
Bundan beş yıl önce 9 Eylül’de İzmir’deki tüm okullar tatil olurken Aliağa’daki okulları tatil etmemişlerdi. Okula kaçak soktuğumuz telefonlar sürekli çalıyordu. Herkes sıra altından telefonlarını birbirine gösteriyordu. Annelerimiz ve babalarımız bizi arıyor, biz meşgule attıkça ısrarla aramaya devam ediyorlardı. Dayanamadım ve hocaya bir mazeret üreterek dersten çıktım. Telefonu açtım. Annem sinirli bir şekilde: “Oğlum merak ettim, niye meşgule atıyorsun? Okulunuz tatil olmadı mı? Neredesin?” Belli ki okulların tatil olduğunu medyadan öğrenmiş ve beni aramıştı. Sakin bir şekilde cevapladım: “Anne işgalden kurtulan İzmir, Aliağa neden tatil olsun ki?”
Özgür bir ülkede yaşamak “AĞIR SANAYİ BÖLGESİ” ilan edilen bir yerde bile, orada yaşayan insanları düşünmektir. İşgal sadece farklı bir bayrağın Türkiye topraklarına dikilmesiyle olmaz. Bilinçsiz sanayileşme ve her fabrika yapmak isteyen şirkete verilen izinler dolayısıyla Aliağa hala daha işgal altındadır. Aliağa’da gerçekte sömürge gibi yaşayan ve bu açıklarını her tarafa açılan çakma Fransız pastanelerinde kapatanlar, İzmir’in kurtuluşunu ve Aliağa’nın kurtuluşunu doya doya kutlayabilirler. Ben kutlamıyorum!
Yazım bittiğine göre bugün için yapacaklarımı sizinle paylaşabilirim;
İlk önce plajlara gideceğim ve Aliağa’da yapılacak olan güzellik yarışması için gelen kadınları rahatsız edeceğim. Çünkü ben sapık bir heteroseksüelim.
Sonra Kar-demir fabrikasında işe gireceğim, sendikaya üye olacağım ve işten atılacağım.
Daha sonra belediyede işe gireceğim, yüz kişiyle birlikte tasarruf adı altında işten çıkartılacağım ve bir ay sonra alınacak üç yüz kırk üç kişi için yapılan başvurulara anlamsız anlamsız bakacağım.
Çok çalıştım, akşamı kendime ayırıyorum.
Akşam: Aliağa’da yapılan kültür şenliklerinde, Aliağa’da bulunan il derneklerinin stantlarını gezeceğim. Hatta bu çok hoşuma gidecek ve her gün stantlara yeni bir şey ekleneceğini bildiğim için bunu on beş gün boyunca yapacağım. Gecenin sonunda da kendimi Aliağa Kültürü Dayanışma Derneği’ne üye yapacağım. Çünkü Aliağalı’yım ve Aliağa’da yapılacak olan kültür şenliğinde dışarıdan gelen ziyaretçilere Aliağa’yı, tarihçesini ve kültürünü tanıtmam gerekecek.
Bu arada vakit bulup caz festivaline gitmem lazım. Arkadan gelen roman havalarıyla çok yeni bir müzik kültürü oluştuğunu düşünüyorum.
Görüyorsunuz ki çok yoğunum ve çıkmam gerekiyor.
Hepinize pembe kutlamalar diliyorum.